Modele motywacji
1.Model tradycyjny związany z naukowym zarządzaniem- punktem wyjścia jest przekonanie, że pracownicy są z natury leniwi i niechętnie chcą wykonywać przydzielone im zadania oraz obowiązki, a sama czynność pracy jest dla nich nieprzyjemna. Dla ludzi zatem będzie ważniejszy dochód niż sam charakter pracy i będą wykonywać swoje zadania, pod warunkiem, że będzie one odpowiednio wynagradzane. Z tego właśnie powodu wszelkie decyzje powinny być podejmowane przez kierowników oraz menedżerów, którzy posiadają bogatszą wiedzę na temat pracy i trybu wykonywanych zadań, a pracowników należy pozbawić prawa do samodzielnego decydowania co do przebiegu ich pracy.
2. Model stosunków współdziałania (Human Relations) - oczekiwano, że za dobre traktowanie oraz złudzenie współuczestnictwa, zostaną zaspokojone podstawowe społeczne potrzeby pracowników i w efekcie tego zostanie wyzwolona silniejsza motywacja do pracy.Koncepcja stosunków międzyludzkich opiera się na trzech założeniach dotyczących motywowania:
1. Wydajność pracowników nie jest uzależniona wyłącznie od motywacji materialnej.
2. Kontakty z innymi mają zawsze wpływ na postępowanie pracownika, dlatego nie należy analizować jego zachowań w oderwaniu od jego powiązań społecznych.
3. Specjalizacja w wykonywaniu zadań prowadzi zawsze do znużenia, zniechęcenia oraz prowadzi do poczucia monotonii przez pracownika.
3. Model zasobów ludzkich- dominuje w nim przekonanie, że człowiek jest świadomym podmiotem swoich działań. Dużą uwagę zwraca się na wagę współdziałania, zwiększanie zakresu działań podejmowanych przez pracowników odpowiedzialności, rolę ich rozwoju i inicjatywy. Z czasem zaczęła zmieniać się także rola przełożonego. Zwolennicy tego modelu krytykowali również ograniczanie motywacji jednostek tylko do jednego czynnika materialnego bądź stosunków społecznych.
2. Model stosunków współdziałania (Human Relations) - oczekiwano, że za dobre traktowanie oraz złudzenie współuczestnictwa, zostaną zaspokojone podstawowe społeczne potrzeby pracowników i w efekcie tego zostanie wyzwolona silniejsza motywacja do pracy.Koncepcja stosunków międzyludzkich opiera się na trzech założeniach dotyczących motywowania:
1. Wydajność pracowników nie jest uzależniona wyłącznie od motywacji materialnej.
2. Kontakty z innymi mają zawsze wpływ na postępowanie pracownika, dlatego nie należy analizować jego zachowań w oderwaniu od jego powiązań społecznych.
3. Specjalizacja w wykonywaniu zadań prowadzi zawsze do znużenia, zniechęcenia oraz prowadzi do poczucia monotonii przez pracownika.
3. Model zasobów ludzkich- dominuje w nim przekonanie, że człowiek jest świadomym podmiotem swoich działań. Dużą uwagę zwraca się na wagę współdziałania, zwiększanie zakresu działań podejmowanych przez pracowników odpowiedzialności, rolę ich rozwoju i inicjatywy. Z czasem zaczęła zmieniać się także rola przełożonego. Zwolennicy tego modelu krytykowali również ograniczanie motywacji jednostek tylko do jednego czynnika materialnego bądź stosunków społecznych.